domingo, 27 de diciembre de 2009

Los colores, Hablan!

Hoy no os voy a hablar sobre mis anécdotas cotidianas, hoy, voy a hablar de los colores, si,de los colores, y empezaré contando algo que aprendí con un libro sobre escaparates que estoy leyendo, y os preguntareis; por qué me estoy leyendo un libro de escaparatismo, (si no soy tendera, ni escaparatista...)pues porqué como dicen los mayores,nunca te acostarás sin saber una cosa más,el saber no ocupa lugar y más vale saber un poco de todo, que todo sobre una sola cosa..

Utilizo estas frases legendarias, porqué sigue sorprendiéndome cuantas cosas puedes aprender cuando profundizas en temas que parecen a simple vista superficiales...

Veréis, mi curiosidad por el escaparatismo surgió logicamente porqué me dedico a algo muy ligado con la estética, la comunicación y las ventas, y evidentemente no voy a negar que me encantan las compras, y los escaparates.

Como soy muy observadora y me divierten los pequeños detalles, decidí no limitarme sólo a obervarlos, sino que anhelé que me hablasen, si, que me contasen algo, para los más incrédulos o menos fantasiosos; descubrir que quería transmitir su "creador".

Y comencé un curso sobre escaparatismo...

¿Sabéis que el ojo humano puede distinguir hasta 10.000 colores?!!. ¿Asombroso, verdad?.

Justo cuando descubrí esto, estaba tomando un café en un pasteleria/cafetería en la que estabamos solamente la tendera/camarera, un anciano de mejillas coloradas sujeto a una copa de coñac a las 12 de la mañana y yo, me pareció tan alucinante que necesitaba compartirlo con alguién, descarté obviamente al anciano y acercándome a la barra llamé la atención de la camarera, desconectándola por un instante de su aburrimiento.

El diálogo fué exactamente así:

yo: ¡disculpa!

camarera: si?

yo: ¿sabías que el ojo humano puede distinguir hasta 10.000 colores!!!!!? (Con cara de alucina vecina)

camarera: qué?

yo: no te parece impresionante??

camarera: si, supongo...

yo: pero...lo sabías?

camarera: pues no, la verdad...al mismo tiempo que su actitud dejaba al descubierto su pensamiento :"¿y a mi que coño me importa?"

Yo, esta vez airosa contesté: pues ahora ya lo sabes! y mostré mi más amable sonrisa por haber compartido con ella, aquella valiosa información.

Su gesto reveló una evidente acusación de locura sobre mi persona, que me fué indiferente, consiguiendo además que me lamentase de no haber escogido al anciano y recordándome que las apariencias engañan, pero sinceramente no me ví con ánimos de comprobarlo.

Pedí la cuenta y me fui.

Al salir con mi libro y mi barra de pan, recordé una frase que me aplico en muchas situaciones "no hay nada de malo en pasar por tonto, si en realidad estás haciendo algo inteligente"...


Sin querer he vuelto a contar otra anécdota, en la próxima entrada os diré de que hablan los colores, lo prometo.

Besos y colores.

15 comentarios:

  1. jajajajjajajajajaja.... bffff (suspiro)
    Un día díxenlle a un vello de uns 80 anos que estaba sentado nun banco dunha estación de autobuses (segundo eu pensaba, coa vista perdida na súa reflexión):

    -que faría vostede se volvese áos 18 anos? (a miña idade naquel entón)
    -(mirada de: esta xuventú que desayuna?) Pois esperar polos 19

    fmdo:
    un incomprendido desvergonzado

    ResponderEliminar
  2. me encanta.. como siempre... eres una artista!! BESITOS DULCES

    ResponderEliminar
  3. estas fatal...pero reconozco que me encanta tu locura rianxeira!!

    ResponderEliminar
  4. Estamos esperando la siguiente entrega, queremos saber mas sobre los colores!!!!

    ResponderEliminar
  5. Porque pone las 2:38???

    ResponderEliminar
  6. Gracias chicos, prometo contar más de los colores pero todavía estoy descubriendo muchas cosas,viki, lo de la hora será cosa de la configuración, como ya me conoces, tendrás que echarme una mano...
    jajaja!
    Os dejo con la curiosidad!

    ResponderEliminar
  7. artista!!!!!!!! y yo sin saberlo!!!!!!!!! beso grande muakkkkkk

    ResponderEliminar
  8. Pato, me lo leí todo, todo y todo... Sentí ansia de saber lo que pasaba, sonreí en varias ocasiones, incluso me descojoné en un par de ellas, pensé varias veces... SIII!!!
    Así que solo puedo decir... GRACIAS POR ESCRIBIRRRR!!!!
    QUE GRANDE ERES PEQUE!!
    (Por cierto... me debes una explicación... y una visita...)
    Ali

    ResponderEliminar
  9. cousas así penso que son as que nos fan humanos, non? doutra maneira estaríamos como autómatas indo do curro ó bar, do bar á casa, comer mirando pra tele, e pa cama...e en todos lados falando coa mesma xente

    Eu prefiro que exista xente coma ti, que se asombra por algo que le e o quere compartir con outra persoa..que non a coñece, e que!!

    o outro día pareceume oir un acento familiar, era un camareiro cun acento andaluz que flipas, e eu que vivin 7 anos en Sevilla.. cando veu traerme o café díxenlle: "niño! tu que ere.der Beti o der Sevilla?" A súa resposta? "DER SEVILLAA!!" o tio coñece a amigos meus dalá, alusina vesina, vivimos nun puto kleenex!

    Bicos juapa!!

    ResponderEliminar
  10. me encantan tus palabras Patri!!!

    Un besazo, y gracias por compartir con nosotros tus experiencias cotidianas tan divertidas.

    ResponderEliminar
  11. Enhorabuena por el blog :D y el tema me parece muy interesante, aunque no tenga nada que ver con lo que haces, a veces bien hacer algo diferente, para ampliar conocimientos, aprender cosas nuevas, etc. Además, te sirve para montones de cosas no solo para escaparates. Yo estuve buscando algún curso hace unos años, pero eran muy caros :p

    ResponderEliminar
  12. Patri no dejaré nunca de estar en contacto contigo...por si te haces famosa digo!!! jeje...vales un montón!!!besiños chuli!!!!

    ResponderEliminar
  13. Pois moi curioso... que sorte temos os que podemos ver... incluso os daltónicos (aínda que teñan algunha limitación). É unha gran riqueza poder gozar con tódolos sentidos. Sigue, non pares!! (de escribir, digo!). Creo que todos queremos máis, ¿a que si, todos?
    -ssiiiiiiiiiiii
    ¡Ves? ¿Non os oes?
    Bicosssssssssss.

    ResponderEliminar
  14. muy bonito e interesante eres especial no loca ni tonta simplemente diferente y especial

    ResponderEliminar
  15. Cada día me sorprendes más, no sabía yo de esta afición tuya... me encanta.
    Besitos y felíz año guapa!!!

    Samuel

    ResponderEliminar